Op 20 mei 2011 werd onze (schoon)vader en opa Henk van der Vlist in Garderen begraven. De rouwkaart vindt u hier. Jaap heeft op de begrafenis een kort in memoriam uitgesproken namens de familie. Dat geven we bewerkt hieronder weer.
Henk van der Vlist was een veelzijdig mens. We denken aan hem als een zorgzame en lieve man, een betrokken vader, een enthousiaste opa, van nature schoolmeester, een gedreven dorphistoricus, warme supporter van zendingswerk, iemand die graag in de tuin bezig was, een kampeerder die genoot van nieuwe plekjes, en een gelovig mens. En hij was nog veel meer. In het kort zeggen we iets meer over Henk van der Vlist als vader en opa, als schoolmeester en als ondersteuner van zendingswerk.
We denken aan hem als een betrokken en enthousiaste vader en opa. Hij kon je ’s avonds laat nog bellen om te vragen hoe het examen was gegaan of hoe het was afgelopen met dat belangrijke gesprek. Elke verjaardag van de kinderen of kleinkinderen was hij samen met mama van de partij. De enige reden om verstek te laten gaan, was als je in het buitenland woonde. Voor zijn kleinkinderen was hij een fijne opa. Hij kroop met ze over de vloer, werkte samen met ze in de tuin, deed samen boodschappen met ze en hield vooral veel van ze. Een van de kleinkinderen zei: “Boodschappen doen met opa duurde altijd wel even, want hij praatte met iedereen die hij tegenkwam”. Hij was een zeer sociaal mens.

Henk van der Vlist (1936-2011)
Daarnaast herinneren we hem als schoolmeester. Het onderwijs was zijn passie. In de 40 jaar dat hij in Garderen onderwijzer was op de Prins Bernhardschool, heeft hij zeker 1000 kinderen bijbelse en zendingsverhalen verteld, lezen en rekenen geleerd en hen laten delen in zijn liefde voor de geschiedenis van Garderen en Nederland. Vanmorgen zijn er een aantal van die 1000 kinderen van toen hier aanwezig.
Onze laatste nieuwsbrief heeft papa niet meer kunnen lezen, maar daarin citeren we een Soedanese jonge man die zegt: “We hebben onderwijzers nodig in Soedan, want leraren zijn als boeren die het zaad zaaien in de akkers. Onderwijzers zijn fundamenteel voor een samenleving”. Papa zou nooit hebben opgeschept over zijn rol als leerkracht, daar was hij te bescheiden voor. Maar Garderen is wat zij is, mede dankzij de invloed van Meester van der Vlist.
Henk van der Vlist was ook een gedreven praktische ondersteuner van het zendingswerk. Hij zat vele jaren in de classicale zendingscommissie, bezocht élke zendingsdag van de GZB en schreef vele brieven naar zendingswerkers om hen te bemoedigen. Hij was een bruggenbouwer die zocht naar overeenkomsten tussen mensen. Hij hield zich niet zo bezig met theologische verschillen, maar had vooral het gezamenlijke doel voor ogen.
Hij was onze grootste supporter in de perioden dat wij in het buitenland woonden voor zendingswerk. We kregen honderden brieven en e-mails van hem waarin we hoorden hoe het in Garderen was en waarin hij vroeg het met ons ging.
Papa sprak vooral indirect over zijn gevoelens en over zijn geloof. Het laatste telefoongesprek dat ik met hem had was vlak voor zijn operatie. Hij vertelde hoe hij in de tuin bezig was geweest de laatste dagen en hoe het weer had meegewerkt. Hij had verschillende groenten kunnen zaaien of poten. ‘Ja, dat heb ik gewoon maar gedaan’, zei hij. En toen citeerde hij Maarten Luther die heeft gezegd: ‘Ook al weet ik dat Christus morgen terugkomt, dan nog plant ik vandaag een appelboom’. En op die manier deelde papa zijn geloof en vertrouwen met ons dat het met de dood niet over is. Want alléén als je gelooft in een toekomst na de dood heeft het zin om vlak voor een levensbedreigende operatie je tuin nog in te zaaien. En zó heeft papa onderstreept dat we uitzien naar die dag dat hemel en aarde samengevoegd zullen worden en Gods woonplaats onder de mensen zal zijn. Dan zal God alle tranen uit onze ogen wissen.
We hopen dat de herinnering aan Henk van der Vlist ons inspireert en tot zegen zal zijn!
Zie ook: www.garderengeschiedenis.nl
Amen!