Ik (Jaap) heb opnieuw twee weken doorgebracht in Kajo-Keji, Zuid-Soedan. Hieronder een fotoverslag.
Elke morgen wordt het ontbijt gebracht. Veel vrouwen dragen spullen op het hoofd.
Eerst maar een en ander over hoe ik daar leef. Samen met een paar Soedanese collega’s krijg ik elke morgen een ontbijt geserveerd. Dat ontbijt wordt door de dames van de keuken op het hoofd gedragen (zie foto) en in de woonkamer van een van de collega neergezet. Het ontbijt bestaat meestal uit thee met brood (zonder beleg).
Water wordt ook op het hoofd vervoerd.
’s Morgens en ’s avonds krijg ik zo’n gele jerrycan met warm water (zie foto) waarmee ik me kan wassen. Bij ons huisje is buiten een speciale wasruimte. Dat gaat heel prima en het is heerlijk om aan het begin van de avond jezelf te ontdoen van zweet en stof!
Een typische maaltijd: maispap, bonen en iets groens.
Hierboven zie je een typische middag- of avondmaaltijd (zit weinig verschil tussen). We krijgen rijst of maispap, vrijwel altijd bruine bonen en soms vlees erbij of een gebakken ei. Soms ook iets spinazie-achtigs erbij. Het is allemaal heel goed te eten, maar na twee weken heb ik wel weer zin in iets anders!
Studenten theologie (diploma-niveau).
Dit is de nieuwe groep studenten die ik nu lesgeef. Zij studeren op ‘diploma-niveau’, dat kennen we in Nederland niet, maar dat zit onder Bachelor-niveau. Het is voor het eerst dat de College een studie op dit niveau heeft. Ik geef drie vakken: Bijbeluitleg, studievaardigheden en Engels. In de twee weken dat ik in Kajo-Keji ben, geef ik intensief les: elke morgen van 8.30 tot 13.00 uur. Aan het eind van de morgen geef ik Engels en dat probeer ik heel actief te doen, want vanwege de warmte zijn we dan allemaal wat moe! Alle studenten hebben al een bepaalde taak in de kerk (veel zijn predikant), maar ze willen graag beter toegerust worden. Het vak Bijbeluitleg vind ik erg leuk om te geven. We proberen te ondekken wat de Bijbel betekent volgens de bedoeling van de bijbelschrijvers en we vragen ons af wat die boodschap nu betekent voor de kerk in Soedan. Dat levert mooi gesprekken op.
De college-bieb wordt goed gebruikt.
Aan het eind van m’n vorige bezoek had ik onverwacht 2 dagen vrij. Toen heb ik – met behulp van een student – de bibliotheek gereorganiseerd. Alle boeken waren kris-kras-door-elkaar op de planken gezet en het was moeilijk iets te vinden. Ook waren er geen tafels en stoelen. Toen ik de vorige keer weg ging, stonden de boeken per categorie (bv. OT, NT, Dogmatiek, Kerkgeschiedenis) gesorteerd, maar de bieb werd amper gebruikt omdat je er niet kon zitten! Toen ik nu in de bieb kwam, stonden er prachtige tafels en stoelen en het was er druk! De bibliotheek wordt nu heel goed gebruikt en dat is erg bemoedigend om te zien.
Op weg naar de dienst: koor, Mothers’ Union, voorgangers en bisschop Anthony.
Op zondag 6 februari ging ik met bisschop Anthony mee naar een kerkdienst ergens buiten Kajo-Keji. Het werd een dienst van zo’n 4 uur, want er moest heel wat worden gedaan: confirmatie van catechisanten, de bevestiging van twee voorgangers en het vieren van het avondmaal.
Handoplegging bij het doen van belijdenis.
Bisschop Anthony neemt het doen van belijdenis heel serieus. Je moet het echt met overtuiging doen en niet uit ‘gewoonte of bijgelovigheid’. Daarom krijgt elke kandidaat een vraag te beantwoorden en zeggen ze samen de geloofsbelijdenis en het Onze Vader op. Op de vraag wat het 5e gebod is, gaf een van de kandidaten als antwoord: Gij zult niemand vergiftigen! Dat leverde gegrinnik op in de kerk. De achtergrond hiervan is dat er in de regio Kajo-Keji veel geruchten zijn over mensen die elkaar vergiftigen. Gij zult niet doden betekent in die context dus al heel snel: Gij zult niet vergiftigen!
Een ander bijzonder feit was dat een van de kandidaten ’s nachts een baby had gekregen! Aan het eind van de dienst was de jonge moeder toch aanwezig en deed ook zij belijdenis. Mooi was dat ze op haar plek mocht blijven zitten en dat de bisschop naar haar toe ging voor de handoplegging.
Viering van Avondmaal met wijn en biscuit.
Na een uur of drie was het tijd voor de viering van het Avondmaal. Dat gebeurt met wijn en zoete biscuit. Ik vind dat steeds weer een bijzonder moment. Het maakt niet uit welke ‘elementen’ gebruikt worden, het gaat erom dat Gods genade naar ons toekomt. We komen zoals we zijn: blank of zwart, arm of rijk, educated of analfabeet… Voor ons allen geldt: ‘het lichaam van Christus verbroken voor u’ en ‘het bloed van Christus vergoten voor jou’.
